انواع تارهای عضلانی

اگه چه همه واحد های حرکتی رفتار مشابهی دارند ولیکن همه تارهای عضلانی یکسان عمل نکرده و عملکرد بیوشیمیایی(متابولیسمی) یکسانی ندارند برخی تحت شرایط هوازی و برخی دیگر در شرایط بی هوازی بهتر عمل می کنند.

تارهایی که برای تولید انرژی به اکسیژن نیاز دارند تارهای هوازی نوع I , قرمز و یا کند انقباض(ST) و تارهای که نیاز به اکسیژن ندارند تارهای بی هوازی نوع II سفید و یا تند انقباض(FT) نامیده می شوند. تارهای ST و FT تقریبا به نسبت ۵۰/۵۰ در بدن وجود داشته و به نظر نمی رسد که این نسبت آنچنان تحت تاثیر تمرینات پرورش اندام و قدرتی قرار گیرد.
فراخونی نوع تارهای عضلانی به شدت بار بستگی دارد در هنگام فعالیتهای با شدت کم یا متوسط مثل اسب سواری تارهای ST بیشتری به کار گرفته شده و زمانی که شدت بار افزایش می یابد تارهای FT بیشتری درگیر انقباض می شوند.

توزیع نوع تار نیز هم در یک عضله و هم در عضلات مختلف به صورت متنوع می باشد معمولا بازوها در مقایسه با پاها دارای درصد بیشتری از تارهای FT هستند عضله دو سر بازویی ۵۵ درصد و سه سر بازویی ۶۰ درصد تار FT دارند در حالی که عضله فعلی(ساق پا) تنها ۲۴ درصد تار FT در اختیار دارد.
ترکیب نوع تار(یعنی نسبت تارهای FT در یک عضله) نقش مهمی را در تمرینات پرورش اندامی و قدرتی بازی می کند عضلاتی که درصد بالایی از تارهای FT را دارند قادر به انقباض هایی سریعتر و قوی تر هستند همچنین تفاوت آشکاری در توزیع تارهای عضلانی بین زنان و مردان ورزشکار وجود ندارد از نظر ژنتیکی آنهایی که دارای تارهای FT بیشتری هستند می توانند برای پرورش اندام و تمرینات قدرتی انتخاب مناسب تری باشند اگر چه ژنتیک یکی از فاکتور های مهم در تعیین موفقیت ورزشکار است ولیکن تنها عامل تعیین کننده نیست علاوه بر نعمت ژنتیک خوب عواملی مانند تمرینات شدید و تغذیه صحیح نیز می توانند سبب بهبود اندازه تفکیک و تون عضلانی شوند.

انقباض عضله

چارچوب عضلانی اسکلتی بدن شامل چیدمانی از استخوانهاست که این استخوان ها توسط یک سری لیگامنت به هم متصل شده و ساختار مفصلی نامیده می شود عضلاتی که از این مفاصل می گذرند نیروی لازم برای حرکات بدن را فراهم خواهند کرد عضلات اسکلتی بطور مستقل از یکدیگر منقبض نمی شوند بلکه حرکات اجرا شده حول یک مفصل توسط عضلات مختلفی اجرا می شود که هر یک دارای وظیفه خاصی هستند.
عضلات موافق عضلاتی هستند که در اجرای یک حرکت شرکت می کنند.

عضلات مخالف در طول اجرای حرکت عکس عضلات موافق عمل می کنند در بیشترین موارد به ویژه در ورزشکاران ماهر و با تجربه به هنگام انجام یک حرکت عضلات مخالف شل شده و حرکت به راحتی انجام می شود از آنجا که حرکات ورزشی بطور مستقیم از عمل متقابل گروههای عضلانی موافق و مخالف تاثیر می پذیرد بنابراین هر حرکت ناموزون یا ناهماهنگ می تواند نتیجه عملکرد نامناسب این دو گروه عضلانی باشد روان بودن انقباض عضلانی در نتیجه تمرکز بر شل کردن عضلات مخالف بهبود می یابد.

عضلات حرکت دهنده اصلی عضلاتی هستند که مسئول ایجاد یک حرکت قدرتی فراگیر می باشند هنگام انجام حرکت جلو بازو دو سربازویی حرکت دهنده اصلی بوده و عضله سه سر بازویی به عنوان عضله مخالف عمل می کند که برای تسهیل خم کردن مطلوب آرنج بایستی عضله سه سر بازویی شل شود.

خط کشش در تمرینات قدرتی و پرورش اندام یک خط فرضی است که از دو سر عضله به صورت طولی عبور کرده و آن دو را به هم متصل می کند انقباض عضله زمانی بیشترین کارایی فیزیولوژیکی و مکانیکی را خواهد داشت که در راستای خط کشش انجام شود برای مثال در خم شدن آرنج وقتی که کف دست رو به پایین باشد خط کشش مستقیم بیشترین کارایی را موجب می شود و لیکن زمانی که کف دست رو به پایین باشد کارایی انقباض کاهش می یابد چرا که تاندون عضله دو سر بازویی دور استخوان زندزبرین پیچیده می شود در این حالت خط کشش مستقیم نبوده و بخش اعظم نیروی انقباضی به هدر می رود برای به دست آوردن قدرت بیشینه و کارایی بیهنه عضلانی تمرین قدرتی باید در طول خط کشش عضله مورد نظر انجام شود.