بعد از تمرینات ورزشی، عضلات چگونه رشد می کنند؟

بعد از تمرینات ورزشی، عضلات چگونه رشد می کنند؟ در تحقیقات صورت گرفته، از بافت عضلانی قبل و بعد از تمرین نمونه برداری گرفته اند و آن را بررسی کردند.

نتیجه این بود که تارهای عضلانی قبل از تمرین شکل و نظم خاصی داشتند اما بعد از تمرین الگوی نامنظمی را نشان دادند. این نامنظمی در بافت عضلات همان پارگی‌های میکرسکوپی عضلات است.

لازم به ذکر است نیروی زیادی برای ایجاد این پارگی های کوچک نیاز است ، مانند تمرینات سنگین و یا استفاده از وزنه اما نکته جالب اینجاست که این پارگی ها در نتیجه قسمت منفی حرکت یعنی قسمت پایین آمدن حرکت ویا پایین آوردن وزنه ایجاد می شوند.

باید حرکت را با تمرکز و به آرامی انجام دهید تا حداکثر استفاده را ببرید و تارهای عضلانی بیشتری از عضله را بکار بگیرید.

پروسه آسیب عضلانی در تمرینات برای رشد آن با این توضیحات، بسیار مهم هست بتوانیم تصور کنیم که عضلات به چه نحوی کار می کنند.

در فرایند انقباض عضله چندین فاکتور نیاز هست یعنیATP ، کلسیم و آب ؛ آسیب عضلانی در دو مرحله مختلف صورت می پذیرد، مرحله اول بلافاصله بعد از انجام تمرین صورت می پذیرد.

مرحله اول

عضلاتی که در جریان تمرین تحت فشار قرار می گیرند و منقبض می شوند، در طول انقباض کانال هایی در فیبرهای عضلانی باز می شود، مخصوصا در حالت منفی حرکت که عضلات باز می شوند ، در اینجا اجازه داد می شود تا کلسیم به داخل سلول های عضلانی راه پیدا کند.

در اثر این افزایش کلسیم، لیزوزوم ها شروع به فعالیت کرده و شروع به هضم پروتئین می کنند و در اینجاست که تخریب عضلات شروع می شود. کلسیم همچنین موجب فعال شدن فسفولیپازها می شود. این آنزیم ها موجب باز شدن مجراهای در غشای سلول ها شده که خود سبب افزایش رادیکال های آزاد می شود.

پس در کل آنچه که با ورود کلسیم اتفاق میافتد شروع تخریب عضله ها است.

مرحله دوم

این مرحله بعد از گذشت حدود ۳ تا ۴ ساعت بعد از تمرین آغاز می شود. در نتیجه ی آسیبی که در مرحله اول رخ داده است، این مرحله شروع شده و به نواحی آسیب دیده هجوم می برد تا آن ها را از سلول های پس مانده تمیز کند. در این مرحله است که عضلات دچار درد می شوند و علت آن آزاد شدن مواد شیمیایی (التهابی) در سلول ها است.

همچنین شما درد بیشتری را در روز دوم احساس می کنید که به آن درد تأخیری یا تاخیر روز دوم می گویند.

نتیجه تمامی این آسیب ها، ایجاد سوراخ های میکروسکوپیک است تا عوامل رشدی مثل هورمون رشد و غیره بتوانند تأثیر خود را روی سنتز پروتئین بگذارند.